We hebben heel lekker geslapen deze eerste nacht! Dat komt vast door de oerwoudgeluiden en relaxte sfeer hier.

We hadden bedacht om vandaag een rustige dag te doen en onszelf de gelegenheid te geven om te 'landen' in deze andere cultuur. Na de koffie op onze veranda (toen we gingen ontbijten zagen we dat er een pot koffie met twee kopjes voor de deur stond) gingen we te voet naar het centrum van Ubud. We zijn erachter gekomen dat we dat steeds verkeerd uitspreken, het is 'oebóét' met de klemtoon op de tweede 'oe'. Ubud wordt vaak hét culturele en spirituele centrum van Bali genoemd. Ik denk dat we daarom een rustig dorpje hadden verwacht. Dat was het waarschijnlijk ook nog een paar jaar geleden, de hoofdstraat is nu een drukke weg met veel langs racende scooters en auto's. Maar ook veel souvenirwinkeltjes en restaurants. We hebben ontdekt dat als je een paar straatjes verder gaat, het opeens veel authentieker en rustiger wordt. We hebben in zo'n straatje vanmiddag lekker languit op van die ligbanken bij lage tafels gelegen en fruit smoothies gedronken. Terwijl een groepje muzikanten lekker aan het jammen was. Heel relaxed, dát is het Bali wat we zoeken!

Maar ook de drukkere straatjes en toeristische markt waren vanochtend wel leuk om te zien. Ook de wandeltocht ernaar toe, langs het Monkey Forrest hier vlakbij, was mooi. De monkeys laten zich natuurlijk niet tegenhouden door het lage hek om het park heen en ze lopen gewoon door de straten er omheen. We werden voooraf gewaarschuwd om geen losse spullen in je hand te houden, want dat pakken ze af. Ze kunnen soms beetje agressief worden. Best spannend, allemaal apen op het pad en er gewoon langs lopen zonder contact met ze te maken. We hoeven het Monkey Forrest in elk geval niet meer per sé te bezoeken, want we hebben nu al veel apies gezien.

Voor de weg terug hebben we gebruik gemaakt van Grab, net zoiets als Über, waarbij je via een app een taxi bestelt en vooraf de prijs weet. We werden voor een paar euro keurig thuis gebracht door een rustige chauffeurdie door het hectische verkeer zigzagde.

We zitten nu even bij te komen op onze eigen veranda. We gaan zo eten bij een restaurantje hier vlakbij, wat erg lekker schijnt te zijn.

Van de dreigendevulkaan Mount Agung merk en hoor je hier nauwelijks iets, trouwens. Het leven gaat z'n gang en niemand heeft het erover. Ik zag alleen in Ubud een grote banner hangen met de oproep om geld in te zamelen voor de mensen die hun huis moesten verlaten ivm de dreigende uitbarsting. Verder helemaal niks. We houden het nieuws wel in de gaten, maar er is weinig nieuws.

Tot later!

Elco