Vannacht schrokken we wakker van een hard geluid. Het klonk als een groot beest dat in onze kamer stond. We kenden het geluid niet en was een mix tussen een soort kikker, grote vogel en een alarm. Gelukkig hield het vrij snel weer op en we vielen weer in slaap. Toen we dit vandaag aan twee Belgen vertelden, met wie we de fietstocht maakten, moesten ze lachen. Ze hadden een paar weken geleden voor precies hetzelfde raadsel gestaan en na lang zoeken het antwoord gevonden op YouTube. Het bleek een gekko te zijn! 

Zo klinkt ie (en dan ook echt heel hard, ongelofelijk hoeveel geluid er uit zo'n klein beestje komt): https://youtu.be/EI67Uwp18dc. Verder sliepen we prima.

We waren vroeg op vanochtend, want we hadden een mooie trip op de planning. 7 uur opstaan, half 8 ontbijt, 8 uur werden we opgepikt door Yoga, onze gids voor de biketour van GreenBike. Een aardige, jonge vent van 20 uit het noorden van Bali. Hij sprak  goed Engels, naar eigen zeggen geleerd door alleen maar heel veel naar Engelstalige muziek te luisteren. Hij woont in een eenvoudige woning, net zoiets als  hij ons onderweg ook liet zien. Hij komt echt uit een hele andere wereld en nam ons vandaag mee daarin. Eerst met een busje (de berg op) daarna met de fiets (naar beneden). Het was adembenemend mooi.

Tijdens de rit naar boven stopten we om de beroemde rijstvelden te fotograferen en de op 2 na grootste vulkaan, de Batur. De grootste (momenteel actief is), Agung, konden we niet zien door de bewolking. Ook stopten we bij een beroemde koffiemakerij Kopi Lowak. Het is een mooi verhaal: de  civet cats eten bessen, die poepen ze weer uit, de mensen zoeken de drolletjes, wassen die en maken er koffie van. We mochten een kopje proeven en het smaakt prima, naar hele goede koffie.  We kregen ook een proeverijtje met allerlei theeën en koffies.

De fietstocht naar beneden was geweldig. Grotendeels door de natuur. Bossen, rijstvelden, en kleine paadjes tussen de huizen door. Overal wordt gebouwd aan wegen en huizen. De mensen zien er stoffig uit door het gele zand. Ze groeten vriendelijk als we langsfietsen terwijl zij met zware spullen lopen te sjouwen. Vaak op hun hoofd. Kleine kinderen zwaaien naar ons.

We stopten bij een huis van een mijnwerkersgezin en mochten binnen komen kijken. De bewoners krijgen daar waarschijnlijk een vergoeding voor en zo sponsort GreenBike die familie. Er zijn drie gebouwtjes, precies op de juiste manier ten opzichte van elkaar gepositioneerd. Daartussen is er een kale, zandige, netjes aangeveegde grond. Het huisje dat naar het noorden wijst is het hoofdhuis met keuken en bed van de ouders. In dit 2e huis slapen de kinderen. 3e gebouw is voor ceremonies, zoals begrafenis en huwelijk. Daarachter ligt nog een tempeltje. En een kleine losse badkamer. We waren onder de indruk van het verhaal over deze mensen en de primitieve manier waarop ze leven. De vrouw staat elke dag op rond half vier om eten te koken voor de hele dag (rijst) en gaat rond half 5 naar de mijn om zwaar sjouw-werk te doen. Haar man werkte ook in de mijn, maar dat kan niet meer vanwege zijn rug. Mooi om te zien hoe hij een andere manier van werk heeft gevonden, omdat hij niet wil dat zijn vrouw alleen het zware werk doet om hun gezin te onderhouden. Hij snijdt uiltjes uit hout. Indrukwekkend.

We fietsen door dorpen, vol met vergelijkbare primitieve huisjes. Het voelde heel onwerkelijk om daar zo te fietsen. Het is een bijzondere mix van geuren en kleuren die op je af komt. Geuren van kruiden (zoals ik ze nergens anders rook), houtvuur, vuilniszakken (zoals je dat in Nederland niet vaak meer ruikt), Indonesisch eten en wierook. Een bijzondere gemixte melange waar we aan beginnen te wennen en die voor mij al echt bij Bali hoort. De kleuren van de natuur zijn groener dan groen. De rijstvelden zijn overweldigend groen. De accessoires bij restaurants (echt gericht op de toeristen) hebben vooral de vrolijke kleuren paars, oranje, blauw en rood. De traditionele dorpen zijn vooral stoffig. Maar veel mensen lachen naar ons.

De tocht werd afgesloten met een goede warme hap in een mooi restaurant. Wat een contrast. We hadden leuk contact met de twee Belgen (twintigers) waarmee me samen fietsen. De Belg had tijdens de fietstocht een GoPro camera op z'n helm, hij heeft ons beloofd de opnames te sturen. Dan kunnen we de rit nog eens herbeleven.

Toen we door het busje rond vier uur werden thuis gebracht bij Swasti, zijn wel lekker in het zwembad gaan liggen sissen. Jammer dat de serene rust een beetje wordt verstoord door een grote Franse familie met veel kleine kinderen, die met veel geluid het zwembad overnemen. Desalniettemin vinden we het hier zo mooi, dat we vanochtend een nachtje hebben bijgeboekt (meer was niet meer mogelijk). Nu blijven we hier tot donderdag.

Tenslotte vanavond hele lekkere en authentieke ajang goreng en nasi goreng gegeten, bij een vrouwtje die in haar huis een mini-restaurantje heeft. Alsof je bij haar op bezoek bent. Toen het eerste tropische regenbuitje van onze vakantie weer voorbij was, liepen we terug naar huis. Zo lekker douchen, airco aan en slapen!

Welterusten en tot de volgende keer!

Elco, ook namens Karin