elcokarinindonesie.reismee.nl

Van Ubud naar Lovina Beach

Verplaatsen en kijken, dat was ons idee bij de doorreis naar Lovina Beach, waar ons tweede verblijf ligt van deze vakantie. Goed gevonden door Karin op TripAdvisor, een paar dagen geleden. Vanaf nu staat alles nog open; het enige wat we vanaf huis geboekt hebben is de vlucht en de eerste vijf nachten bij Swasti in Ubud. Dat zijn er zes geworden omdat Swasti ons beviel. Met uitzondering van de grote groep Fransen, een oma, opa, paar ouders en wel 12 kinderen, was het er perfect. Die Fransen namen nu en dan met veel geluid en geplons het zwembad en eigenlijk het hele park over. De oma was de enige die de boel probeerde rustig te houden, maar de kinderen luisterden totaal niet naar haar. De ouders maakten zelf net zoveel lawaai als de kids of waren nergens te bekennen. De opa verschuilde zich achter zijn boek. We hadden medelijden met de oma en hadden in elk geval iets om naar te kijken.

We hadden na Swasti nog niets geplannend, omdat we thuis en in ons werk al genoeg moeten plannen. Nu is het vakantie! Daarnaast biedt een open reisschema een 'escape' om naar een ander eiland te vliegen, zoals Flores. Vooral als de vulkaan zou uitbarsten of of we hier zouden merken dat de vulkaan veel invloed heeft op het gewone leven. De enige invloed die we in de praktijk merken, is dat chauffeurs en restauranthouders zeggen dat het wel erg rustig is met toeristen. We hebben ergens gelezen dat er 30% minder toeristen zijn dan normaal in oktober en dat is voor deze mensen een groot verschil. Ze zijn voor hun werk van afhankelijk van toerhsten en hebben nu soms dagen geen rit. We helpen ze dus ook door een chauffeur te huren. Helaas kunnen we niet alle verkopers in de eindeloze souvenirswinkeltjes helpen. Sowieso kopen we dat, als we al iets nodig hebben, aan het eind van de vakantie. Ze kijken wel heel bedroefd als we doorlopen met 'no thank you'.

De chauffeur van vandaag, Gusto, hadden we via de Belgen van de fietstocht gevonden. Zij waren tevreden over hem. Vergeleken met Andreas, van gisteren, was Gusto een stuk minder praatzaam en gezellig. Waarschijnlijk was hij ook stiller door zijn gebrekkige Engels. Hij reed daarentegen wel heel rustig en veilig en dat is wel fijn. Zeker op de kronkelende bergweggetjes die we ook reden (we "had to jump two mountains"). Alleen in de dorpjes, waar heel veel honden langs de weg loslopen, hielden we een paar keer ons hart vast. Wij zouden op de rem springen voor zo'n hond, hij reed gewoon door. Het ging gelukkig steeds goed, de honden zijn blijkbaar erg gewend aan auto's. Gusto vertelde dat de honden vooral de functie van bewaker hebben, voor de huizen.

De eerste stop was bij de grootste rijstvelden van Bali. Jatiluwhi. We zagen inderdaad om ons heen overal fris groene rijst terrassen, voor zover we konden kijken. De zon stond te branden aan de hemel en wij maakten een wandeling van zo'n half uur, midden door de rijstvelden over een speciaal daarvoor aangelegd pad. Aan het eind stond Gusto ons op te wachten met de auto. We kregen complimenten dat we snel terug waren.

Toen we daar liepen, zagen we al intens donkere wolken boven de bergen. Daar reden we even later met de auto in. Het pletste met bakken uit de hemel. Bij de tweede attractie, Ulun Daran Beratan, de wereldberoemde tempel, regende het nog. We huurdenen voor €0,60 een paraplu van een vrouw, die daar haar business van maakt. We schuifelden onder de plu langs de tempels. Tussen de andere plu's met Japanners en andere toeristen. Van alle tempels die we zagen, is deze wel de meest toeristische. Het park er omheen is aangelegd als een pretpark, inclusief pratende prullenbakken. Toch was het mooi om deze karakterestieketorens bij het meer, die we al vaak op plaatjes zagen, in het echt te zien. Uiteraard waren ze veel kleiner dan ik dacht (net als veel andere wereldwonderen).

We vervolgendenonze rit door de regen. We aten nasi goreng spesial als lunch op een plek met prachtig uitzicht over de Twin Lakes. We zagen alleen mist en grijze wolken door het weer. Toen we verder reden en het nog steeds regende, besloten we de derde stop, bij een waterval, over te slaan. Het zou ook te glibberig zijn daar. En we zagen al genoeg water vallen vanuit de auto.

Onderweg zagen we vanuit de auto ook authentieke dorpjes (zonder toeristen), geweldige bossen (groen groen groen) met palmen en heel van bamboe. Echt bossen van hele dikke bamboe. Ze maken daar ook alles van, bamboe is hier in overvloed en hout is duur. We zagen ook aapjes in de bergen, die langs de weg gevoerd werden door andere mensen.

Toen we over de laatste berg waren en naar benden reden, werd het droog. En brak de zon door! Gusto reed ons eerst naar het strand, waar hij ons wilde voorstellen aan zijn vriend Eko. Eko organiseert trips naar de dolfijnen en een eiland waar je mooi kan snorkelen. Hele dag onder de pannen! Of we meteen maar wilde inschrijven voor de volgende dag. Dat deden dus we maar even niet. Het was allemaal wat te opdringerig naar onze zin. Het gaf ons wel de gelegenheid om even op het strand van Lovina te kijken. Het was erg rustig. Donkere steentjes als strand. Warm water, geen branding. Leuk om even te zien.

Ondertussen had Gusto via zijn vrienden uitgezocht waar ons verblijf 'Banana Villa's Retreat' zich bevond. Dat moest ergens op de berg zijn, met uitzicht op zee. Hij bleek het niet precies te weten. Op een gegeven moment stonden we met zijn auto een een heel smal weggetje, 1 auto breed, in een soort kleine leefgemeenschap. Ik denk dat daar zelden toeristen komen, want ze keken met grote ogen de auto in, alsof we de koning en koningin waren. Ondertussen probeerde Gusto bij de locals te achterhalen waar Banana Villa's lag. Op den gegeven moment riep iedereen met vragende ogen 'Banana Villa's?' naar elkaar. Tot er den mannetje op een scooter meer wist. Hij zou ons begeleiden. Na een moeilijk keer-manouvre van Gusto reden we terug en de goede kant op.

Mede dankzij Karin, die op een gegeven moment de telefoon uit de Gusto's hand pakte, ondanks zijn verzet, en ons via de Google Maps app naar de juiste plek begeleidde. Hij had Google Maps al de hele tijd aan staan, maar begreep volgens mij niet precies hoe het werkt. "Google heeft het mis!" "Google heeft het mis!" riepen ze ook al eerder toen we fout zaten. Dankzij Google en Karin vonden we uiteindelijk een muur met een grote houten poortdeur en bordje daarnaast. "Banana villa's". We waren er!

Dat dit wederom een soort paradijsje is, vertellen we morgen. Eerst uitrusten van een vermoeiende dag. We vallen allebei rond 10 uur in slaap, onder onze grote ventilator.

Liefs,

Elco, ook namens Karin

Reacties

Reacties

Mini

Ik had het al gemist en dacht dat het aan mijn IPad lag. Gelukkig weer helemaal bij. Het word hier echt kouder, geniet daar lekker van de warmte. Prettige avond nog. Ik ga brood smeren.

Els

Weer een mooie reportage, ik heb er van genoten! Jullie maken veel mee, na zo een " verplaatsdag" best moe, snap ik! Nu weer een beetje uitgerust? Veel plezier verder.liefs????

Cees

Mooie reis door de regen. Op de kaart Banana Villa’s Retreat (denk ik) eerder gevonden dan jullie chauffeur Gusto.
Nu maar lekker verder genieten! Hoe ver (lopen) naar Lovina Beach?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!