Vandaag stond er een mooi uitstapje op het programma: een dagje snorkelen bij Menjangan Island. Gelukkig voelt Karin zich weer steeds beter, dus dat is geen probleem. Na het ontbijt werden we rond 9 uur voor ons verblijf opgepikt door een taxi. Hij bracht ons naar een duikshop, iets verderop langs de hoofdweg. Even later kwamen ook de andere deelnemers aan: Felicity, een vrouw uit Canada (67 jaar), Paul en Fiona (een stel vijftigers uit Australië), en twee jonge Japanners die gingen duiken. De rest, inclusief wij, ging snorkelen. Een donkere jongen met lang haar, een beetje een indianen-look, stelde zich voor als Coco. Hij was onze gids vandaag. In de duikshop zochten we passende flippers uit. 'Jij hebt toch helemaal geen flippers nodig!' zei de chauffeur, wijzend naar mijn schoenmaat 45-voeten :-). Hier zijn ze allemaal veel kleiner met kleine voetjes. Toen dat geregeld was, wisten we ons met z'n zessen in één auto te proppen en reden we naar de haven. Daar lag het vol met houten bootjes in de kleuren blauw-wit. Met één van die bootjes mochten wij mee.

Het was ongeveer een half uur varen, voordat we bij Menjangan Island waren. Ons was verteld dat het een mooi onbewoond eiland is, waar veel apen en 'deers' (herten) op leven. We zagen foto's van herten die in het zeewater staan. In het water worden ook regelmatig hele grote schildpadden gespot door snorkelaars. Toen we het eiland naderden, viel ons op hoe droog het was. Heel weinig groen, vooral geel / zandkleurig. De gids vertelde dat het een extreem droge periode is en dat de dieren op het eiland zich terugtrekken, op zoek naar water. Geen apen en rendieren voor ons dus, vandaag. Helaas ook geen schildpadden. "No guarantee" ishet antwoord.

Het snorkelen was de trip dubbel en dwars waard. De boot gooide het anker uit een eindje voor de kust van Menjangan. Op die eerste plek lagen er meer bootjes en zagen we veel snorkelaars in het water. We trokken op de boot onze flippers aan en een t-shirt tegen het verbranden van onze rug (je zwemt horizontaal, vlak onder het wateroppervlak en dan gaat het hard in het water!). Karin en ik zetten onze supersonische duikmaskers op die we in Nederland bij de Decatlon hadden gekocht. Ze werken perfect: heel breed zicht en gewoon ademen door neus en mond. Geen mondstuk nodig. Toen we er klaar voor waren, gingen we op de rand van de boot zitten en lieten ons vooruit in het water vallen. Lekker warm water! Het snorkelen kon beginnen!

Vissen in alle kleuren en maten. Koraal in mooie kleuren. Karin en ik zagen een soort onderwaterslang. Hele dunne / platte vissen. Hele lange vissen. We kennen alle namen niet, maar het was prachtig. Soms zwommen we dwars door een school met heel veel kleine visjes door. Echt heel leuk.

Na een uurtje klommen we terug op de boot. Eenmaal boven water, voelde ik dat het best inspannend was geweest en waren we moe. De boot vaarde een eindje verder en gooide verderop opnieuw het anker uit. Hier was het rustiger. We kregen eerst onze lunchbox (Karin en ik hadden lekkere chicken noodles met een gebakken eitje en een zoet banaantje, inmiddels flink afgekoeld, maar het smaakte na die snorkeltocht voortreffelijk) en mochten relaxen. We hadden leuke gesprekken met de Australiërs en de Canadese. Grappig om zo andere mensen te leren kennen. Het Australische paar is net begonnen met een wereldreis van een half jaar, reizend met alleen handbagage. Juni volgend jaar zijn ze in Europa en Amsterdam, wie weet zien we ze dan. De Canadese vrouw is alleen op reis. Ze deed me aan Ans denken, lekker enthousiast en impulsief. Leuk gezelschap. Later, in de auto terug, vertelde de Canadese vrouw dat ze schilder is. Ze heeft heel lang portretten in de rechtbank getekend en dingen voor televisie. Toen ze hoorde wat ik doe met Denkschets, werd ze helemaal enthousiast. Ze had daar pas iets over gehoord van iemand en wilde graag weten hoe ik werk. We hebben afgesproken dat we elkaar morgen kunnen zien. Grappig hoe dat gaat.

Na de lunch mochten we een tweede keer het water in. Deze keer was het een one way - snorkeltocht van een uurtje, langs de kust over het koraal naar het zuiden. Daar lag het bootje om ons weer op te pakken. Wederom heel erg mooi en veel gezien. Weer terug op de boot waren we echt moe en genoten we van de terugtocht. Flinke tegenwind en golven dus het water spatte mooi in ons gezicht.

Terug in de duikshop kregen we ginger tea (drinken ze veel hier, gemberthee) en kletsen nog wat met onze nieuwe Australische en Canadese vrienden. De Japanners hielden zich wat buiten de groep en waren hier al afgehaakt. Coco, de gids, deed ook niet veel moeite om contact te maken en liet ons lekker kletsen met elkaar. Dat was prima. Na de thee, groepsfoto en contactgegevens uitwisselen, werden we weer naar ons verblijf gebracht. Daar plonsden we in ons zwembad en gingen lekker relaxen en lezen op de bedden ernaast. Bijkomen van wederom een mooie dag.

We sloten de dag af met een lekker diner bij ons huisrestaurant, heel lekker weer. Gelukkig smaakt het Karin ook weer goed. Rond 10 uur gingen bij ons de luikjes als dicht, moe en voldoen vielen we in slaap.

Liefs,

Elco, ook namens Karin