Een van de dingen die op ons lijstje stond en we nog niet gedaan hadden, was de Campuhan Ridge Walk. Campuhan is een klein dorpje vlakbij Ubud, wat bovenop een berg ligt. De wandeltocht erheen loopt over een brede 'richel', meer een hoge brede heuvel, tussen twee rivieren in. Rond die rivieren is het extra lekker groeien voor de natuur, dus aan beide kanten van de 'walk' is er veel oerwoud-achtig groen en zijn er geweldige uitzichten.

Maar eerst hadden we ontbijt in ons hotel. Het is hier allemaal wat groter dan we gewend zijn. We kwamen er gisteren achter dat Pertiwi Bisma, waar we verblijven, een soort keten is met heel veel locaties hier in de buurt. En zelfs onze locatie bestaat al uit veel huisjes en rijtjes appartementen boven elkaar. We hebben dit uitgezocht op basis van reviews, foto's van de kamer en het zwembad. En dat is ook allemaal heel mooi en prima. Wat we hier alleen een beetje missen, is het kleinschalige contact met het personeel. Dat ze ons echt herkennen en we toch een soort band opbouwen in een paar dagen. Dat gebeurde op alle andere plekken waar we sliepen en hier is het daar te groot voor. Een bijkomstigheid is dat ze minder gericht zijn op problemen oplossen, zoals de WiFi die het heel matig doet of het zwembadtrapje wat alleen nog maar de onderste trede heeft (dat houdt ons lenig ;-). Dus noot aan onszelf: mochten we nog eens naar Bali gaan en een locatie zoeken, kijk vooral naar een homestay en B&B. Dat is kleinschaliger en sprookjesachtiger. Gelukkig slaapt het bed hier wel heel lekker, is het zwembad mooi koel met mooi uitzicht en is het ontbijt ook goed.

Na het ontbijt, rond half 10, liepen we een eindje onze straat in. Bij het eerste de beste mannetje wat 'taxi?' vroeg, kwamen we tot een mooie deal. Hij wilde ons voor weinig naar het beginpunt van de Ridge Walk brengen. "Good excercise!" lachte hij nog toen we uitstapten op de bestemming. Terwijl de zon doorbrak begonnen we aan de klim van 2 kilometer. Dat het alleen maar omhoog ging, stond nergens in de omschrijvingen. Dat was ook best een uitdaging in de brandende zon. Maar het was zeker de moeite waard. Prachtigs uitzichten over palmbomen, bananenbomen, groene grasvelden en andere tropische planten.

Een half uur later kwamen we weer in de bewoonde wereld, bij het kleine dorpje. We dronken melk uit een kokosnoot bij een aardig vrouwtje die er een restaurantje heeft. Met uitzicht op het groene woud. Toen we uitgerust waren, vervolgden we onze weg. We vonden twee geocaches langs deze route. Dat is leuk, want die liggen er niet zoveel op Bali. De tweede lag naast de poort van een kleinschalige B&B met een hele mooie tuin. Het vrouwtje zei dat we gerust even mochten kijken en foto's maken. Het zag er heel sprookjesachtig uit. We hebben de naam van de B&B genoteerd voor volgende keer. :-)

Nog iets verder kwamen we aan bij Karsa Kafé, een leuk restaurant, om kwart voor 12. We waren inmiddels goed moe door de warmte en vonden daar een lekker plekje in een grappig huisje op palen boven het water, met een rieten dak. Opnieuw sprookjesachtig. De tuin was hier ook heel mooi. We zaten nog maar net in het huisje, toen we een lange slang vanuit de planten het pad op zagen glijden! Best spannend, maar wij zaten gelukkig hoog. Ik kon er snel mooie foto's van maken en toen verdween hij weer. Later zagen we vanuit diezelfde plek ook nog mooie vogels. Het was een goeie plek om natuur en wildlife te spotten!

Na een gemberthee (dat drinken ze hier veel en wij nu ook), bananabread en lunch, besloten we om een taxi te vragen die ons terug naar beneden zou brengen. Het restaurant had een soort uit z'n krachten gegroeid golfkarretje waar ze toeristen mee heen en weer rijden. Daarmee zijn we terug naar het hotel gebracht via een mooie route. Weer een ervaring rijker. :-)

Terug in het hotel liepen we via alle trappen tussen de huisjes door, terug naar onze plek en plonsden we het zwembad in. Het voelde alsof je een hard gesis zou moeten horen, zo warm hadden we het. Daarna even lekker gelegen op de ligbedden naast het zwembad.

Vlak voordat we zouden gaan avondeten bij een klein restaurantje met goede reviews, hier bij ons in de straat, werd het even helemaal donker in ons huisje. De stroom viel uit. Binnen ging het licht alweer snel aan, buiten bleef het donker. We liepen voorzichtig in het donker weer alle trappen op naar de uitgang van het hotel (het is steeds een hele klim!) en gingen op zoek naar het restaurant in het straatje. We liepen er eerst voorbij, omdat het zo donker was. Met behulp van de kaart op Karins telefoon vonden we het. Toen we ervoor stonden, zagen we dat er allemaal waxinelichtjes op de tafels brandden. Verder was het donker. We liepen via een trap naar de eerste verdieping, waar het restaurantje was. Eigenlijk ook weer een dak op palen, zonder ramen of muren erin. Gewoon open. We hadden een romantisch diner bij kaarslicht. Het was wel bijzonder, lekker eten en hele aardige mensen.

Terug in het hotel lekker gedouched (want het was nog steeds warm buiten!) en snel in slaap gevallen.

Tot morgen!

Elco, ook namens Karin